پنج اشتباه رایج در مورد تنظیمات دوربین
مقدمه
عکاسی فرایندیست که در آن باید پیوسته در حال یادگیری باشید؛ بنابراین در طی این مسیر، اشتباه کردن امری طبیعی و اجتنابناپذیر است. اما عکاسان تازهکار با شنیدن نصیحتهای کسانی که این مسیر را طی کردهاند، میتوانند از اشتباهات رایج در مورد تنظیمات دوربین اجتناب کنند. در این مقاله ترفندها و راهکارهایی را ارائه میدهیم که بتوانید عکسهایی باکیفیت ثبت کنید.
۱. روشن گذاشتن تثبیتکنندهی عکس هنگام استفاده از سهپایه
تثبیتکنندهی تصویر، وسیلهای دستی است که لرزش دوربین را کم میکند و زمانیکه به طور صحیح استفاده شود، کیفیت عکس را بهبود میدهد. فعال بودن گزینهی تثبیت تصویر(image stabilization)، حرکتهای جزئی دوربین را خنثی میکند و عکس کمتر تار میشود. این گزینه، تأثیر زیادی روی عکس دارد، بهگونهای که لنزها و دوربینهای مجهز به این سیستم، این امکان را به شما میدهند که از سرعت شاتری بین سه تا پنج درجه کمتر از دوربینهای فاقد این گزینه استفاده کنید.
این امر منجر به تصاویر واضحتر در شرایط کمنورتر میشود. با وجود خوب بودن این نتیجه، اما گاهی استفاده از تثبیتکنندهی تصویر همراه با سهپایه بیشتر تبدیل به یک مانع میشود تا کمک.
اگر دوربین روی سهپایه نصب شده باشد، خودش باید بهاندازهی کافی ثابت است و اگر تثبیتکنندهی تصویر روشن باشد، این سیستم سعی میکند کوچکترین و جزئیترین لرزشها را جبران کند که این امر بهجای کاهش، موجب تاری در عکس میشود.
هنگامیکه از سهپایه استفاده میکنید، دوربین یا لنز خود را چک کنید و این گزینه را خاموش کنید تا عکسهای شفافتری داشته باشید و اگر دوباره دوربین را خودتان به دست گرفتید، آنرا روشن کنید.
۲. استفادهی از حالت اتوفوکوسِ اشتباه
اتوفوکوس حالتهای مختلفی دارد که میتوانید از بین آنها انتخاب کنید. این حالتها شامل AF تکشات(canon)/ AF-S(Nikon)، AI Servo AF(canon)/AF-C(Nikon) و در نهایت Al Focus(canon) و AF-A(Nikon) است.
یکی از رایجترین حالتهای فوکوس که مورد استفاده قرار میگیرد، حالت One-Shot/Single-Servo است. این حالت، بهترین انتخاب برای سوژههای ساکن و بهعنوان تنظیم استاندارد دوربین است. برای این تنظیم، سیستم اتوفوکوس، فوکوس میکند و سپس تنظیمات را تا زمانیکه شاتر فعال شود، قفل نگه میدارد. پس از قفل شدن، شما مطمئن هستید که سوژه دقیقاً فوکوس شده است.
از طرف دیگر، AI Servo/AF-C، لنز را بهصورت پیوسته فوکوس میکند که برای موقعیتهایی که سوژه متحرک است مناسب است. در این حالت از فوکوس، دوربین به شما این امکان را میدهد که حتی اگر سوژه در فوکوس نباشد، هروقت که میخواهید عکس را ثبت کنید. این حالت، بهترین انتخاب برای زمانیست که سوژهی شما متحرک است؛ مانند کودکان، حیوانات، چیزهایی در حال پرتابشدن(مانند برخی ورزشها)، پرندگان و غیره.
بسیاری از دوبینها حالت اتوفوکوس سومی نیز دارند: AI Focus(Canon) یا AF-A(Nikon). این حالت سعی میکند ثابت یا متحرک بودن سوژه را تشخیص بدهد و حالت فوکوس را بر این اساس تنظیم کند. بااینحال، AI Focus، بهاندازهی دو تنظیم اختصاصی دیگر قابل اعتماد نیست، بنابراین بهترین کار همین است که درصورت امکان، خودتان از بین دو حالت One-Shot/AF-S یا AI Servo/AF-C یکی را انتخاب کنید.
۳. عکاسی کردن در فرمتی غیر از RAW
فایلهای JPEG توسط دوربین پردازش میشوند؛ یعنی درحالیکه تنظیمات دوربین، مانند دمای رنگ و نوردهی براساس تنظیمات دوربین تنظیم میشوند، دوربین، قسمتهای سیاه، کنتراست، روشنایی، کاهش نویز و وضوح را برای عکس پردازش میکند و سپس فایل را با فرمت JPEG فشرده میکند.
اما چون عکس ویرایش شده، فشرده شده و بعد بهعنوان JPEG ذخیره شده است، اطلاعات مربوط به عکس اصلی حذف و غیرقابل بازیابی میشوند. این موضوع، برای ویرایشهای بعدی عکس و پُست پروداکشن شما را محدود میکند.
مزایای استفاده از فرمت RAW:
فایلهای RAW، غیرفشرده و قابل پردازش هستند. هرچند که نسبت به JPEG، تیرهتر و بیروحتر بهنظر میرسند، اما تمام اطلاعات ثبت شده در عکس را حفظ میکنند که انعطافپذیری بیشتری را در پست پروداکشن فراهم میکنند و کنترل تمام تنظیماتی که میخواهید را به دست شما میدهند.
عکاسی در JPEG، برای موقعیتهایی که به کیفیت بالا برای عکس نیازی نیست و موقعیتهای راحت مناسب است. اما برای موقعیتهای حرفهای باید در حالت RAW عکس بگیرید؛ اگر در شرایطی انتخاب سخت شد، میتوانید همزمان فایلها را در هر دو حالت ذخیره کنید، البته به شرطی که کارت CF اضافه همراه داشته باشید.
۴. عکاسی در حالت اتوماتیک
حالت نوردهی اتوماتیک به این معنی است که برای یک موقعیت مشخص، سرعت شاتر، دریچهی دیافراگم و ایزو بهصورت خودکار توسط دوربین تنظیم میشوند و شما فقط باید دکمهی شاتر را فشار دهید و شات بعدی را بگیرید. اما اگر بخواهید کنترل بیشتری روی عکسهایتان داشته باشید چه؟
بزرگترین مزیت عکاسی در حالت منوال(یا حالت اولویت شاتر/دریچهی دیافراگم) نسبت به حالت خودکار،کنترل خلاقانهی کار است. بهعلاوه، دوربین همیشه الگوریتم صحیح نوردهی را تشخیص نمیدهد، بنابراین ممکن است عکسهایتان را با نوردهی کم یا بیشازحد خراب کنید.
بهجای آن از حالت نیمه-خودکار استفاده کنید:
نیازی نیست که کاملاً منوال عمل کنید تا روی عکسهایتان کنترل بیشتری داشته باشید. حالتهای اولویت دیافراگم و شاتر به شما این امکان را میدهند که دریچهی دیافراگم و سرعت شاتر را درحالی تنظیم کنید که دوربین نوردهی مناسب را جبران کند.
با استفاده از اولویت دیافراگم، با تعیین اینکه چه مقدار از عکس در فوکوسِ واضح است، کنترل بیشتری روی عمق میدان عکس دارید. این موضوع برای بسیاری از ژانرها مانند عکاسی پرتره تا عکاسی منظره مفید است و پویایی عکس را بسته به موقعیت و اینکه چقدر میخواهید عکستان عمیق بهنظر برسد، تغییر میدهد.
توانایی کنترل حرکت در عکس برای استفاده از اولویت شاتر نیز راههای خلاقانهی بسیاری را ایجاد میکند. تاری حرکت(Motion Blur) مدتهاست که برای خلق تصاویری پویاتر به کار میرود؛ مثلاً برای آبشارها یا تایملپسها یا حرکات عمدی دوربین.
درحالیکه حالت نوردهی خودکار اغلب مؤثر و مفید است، اعتماد صِرف به حالت اتو، پتانسیل خلاقیت را در کارهایتان کم میکند. تجربهی عکاسی در حالت کاملاً منوال یا حالت اولویت دیافراگم یا شاتر به این معنی است که شما میتوانید دوربین و امکانات هنری آن را بشناسید و از آنها بهرهمند شوید.
۵. بَکآپ نگرفتن از فایلها
بکآپ نگرفتن، اشتباهی مربوط به تنظیم دوربین نیست، اما خروجی عکاسی، حاصل محتوای بزرگیست که نیازمند حفاظت است تا مانند روز اول تازه بماند.
اگر شما فقط یک کپی از عکسهایتان داشته باشید که در یک هارد دیسک ذخیره شده باشند و این هارد دیسک خراب شود(که اغلب همینطور هم میشود)، در نتیجه تمام کارتان را از دست میدهید. راهحل آسان این است که دو یا حتی سه کپی از عکسهایتان داشته باشید که در جاهای دیگری ذخیره شده باشند.
اگر برای این کار سرمایهگذاری کنید، بعداً قدردان خودتان خواهید بود!
جمعبندی
گاهی اوقات عکاسی، کار سختی به نظر میرسد؛ چون باید چیزهای زیادی در رابطه با آن آموخت!
تجربهی خودتان را داشته باشید، روشهای زیادی هست که بتوانید در حرفهی عکاسی عمیق شوید و از اشتباهات اجتناب کنید و با اعتمادبهنفس دنیای عکاسی را کشف کنید!
ترجمه اختصاصی صنعت عکاسی
<>