مجموعه تخصصی صنعت عکاسی
خروجبراکتگذاری نوردهی خودکار (AEB)
(Auto Exposure Bracketing)
براکت‌گذاری نوردهی خودکار یا AEB یک اصطلاح است و بر فرایندی اشاره دارد که دوربین به‌طور خودکار دو یا چند نوردهی اما با درجات متفاوت انجام می‌دهد. این روش معمولاً زمانی استفاده می‌شود که عکاس نسبت به نوردهی صحیح برای صحنه‌ی موردنظر مطمئن نیست. می‌توانید این‌گونه استدلال کنید که حالت نوردهی خودکار راه‌حلی برای این موضوع است. اما اگر دوربین اشتباه کند چطور؟ همان‌طور که می‌دانید دوربین دیجیتال به‌این منظور طراحی شده که به هر صحنه به‌گونه‌ای نگاه می‌کند که آن‌را 18% خاکستری ببیند؛ این موضوع سبب می‌شود که سیستم سنجش، به‌میزان لازم نوردهی بیش‌از حد و یا کمتر از حد داشته باشد تا صحنه را به حالت 18% خاکستری تبدیل کند، حتی اگر این‌کار به‌معنی تغییر تصویر باشد. به‌همین دلیل است که در حالت نوردهی خودکار، سیاه واقعی مانند سفید واقعی، خاکستری می‌شود.
یکی دیگر از دلایل رایج استفاده از این حالت زمانی‌ست که می‌خواهید عکس‌های HDR بگیرید. HDR به رنج بالای دینامیک(پویایی) اشاره دارد و بر عکسی دلالت دارد که طیف رنگ‌مایه‌ی وسیع‌تری داشته باشد. این چیزی‌ست که در حالت نوردهی تکی امکان آن وجود ندارد. عکاسان این کار را با ترکیب دو یا چند نوردهی و از طریق یک نرم‌افزار ویرایش انجام می‌دهند. برخی دوربین‌های دیجیتال دارای حالت HDR هستند که می‌تواند همین اثر را داشته باشد.
مشکل استفاده از نوردهی خودکار این است که غیرممکن است بشود یک نوردهی تکی را برای صحنه‌ای که درجات نوری مختلف در نواحی مختلف دارد، تنظیم کرد. بااین‌حال، می‌توانید سه نوردهی، یکی برای نقاط روشن، یکی برای سایه‌ها و یکی را برای نقاط میانه استفاده کنید و سپس همه چیز را با هم ترکیب کنید. اساساً این تمام آن چیزی‌ست که عکس‌های HDR به آن می‌پردازند.
اکنون به سؤال قبلی برمی‌گردیم: از آن‌جایی که حالت نوردهی خودکار می‌تواند اشتباه کند و اغلب هم همین‌طور است، مطمئناً بدون محتاط بودن، این راه‌حل جواب نمی‌دهد و این احتیاط همان AEB است. بنابراین این سؤال مطرح می‌شود که AEB واقعاً چیست؟ در پاسخ باید گفت، همان‌طور که در پارگراف آغازین بیان شد، در این حالت دو یا چند عکس به‌صورت خودکار گرفته می‌شوند، اما هردفعه از درجه‌ی نوردهی متفاوتی استفاده می‌شود.
نحوه‌ی استفاده از AEB:
１- دکمه‌ی AEB را فشار دهید و آن‌را روشن کنید.
２- تعداد نوردهی‌هایی که می‌خواهید انجام شود را تعییین کنید(این عدد حداقل باید 2 باشد).
３- میزان جبرانی که باید در هر نوردهی استفاده شود را انتخاب کنید.
４- حالت عکاسی پیوسته را انتخاب کنید.
５- ترکیب صحنه را انتخاب کنید و دکمه‌ی شاتر را فشار دهید تا نوردهی‌ها انجام شوند.
برخی نکات قابل توجه:
حالت AEB تنها زمانی کار می‌کند که در حالت برنامه(Program mode)، اولویت دیافراگم و حالت اولویت شاتر عکاسی می‌کنید. این گزینه در حالت برنامه‌ی خودکار و حالت منوال یا دستی کار نمی‌کند؛ چون دوربین در حالت دستی هیچ کنترلی روی نوردهی ندارد، کنترل نهایی در دست شماست و باید خودتان نوردهی را تنظیم کنید.
براکت‌گذاری در حالت اولویت دیافراگم، درجه‌ی دیافراگم را تغییر می‌دهد. به‌عنوان مثال، شما(در حالت اولویت دیافراگم) صحنه‌ای را روی f/4، در 1/500ام ثانیه سنجش کرده‌اید. هم‌چنین AEB را انتخاب کرده‌اید تا سه شات با اختلاف یک درجه بین هرکدام، بگیرد. دوربین، اولین شات را در f/4، در 1/500ام ثانیه، شات بعدی را در f/4 و 1/250ام ثانیه و آخرین شات را در f/4 و 1/1000ام ثانیه می‌گیرد.
البته این مثال مطرح می‌کند که شما دوربین را طوری تنظیم کرده‌اید که یک نوردهی را بالا و یکی را پایین و در راستای شاتی که به‌خوبی نوردهی شده‌است بگیرد. می‌توانید آن‌را به‌گونه‌ای تغییر دهید که یک نوردهی را یک درجه پایین و دیگری را دو درجه پایین همراه با عکسی که به‌خوبی نوردهی شده است و هم‌چنین ترکیب‌بندی‌های دیگر بگیرد.
در حالت اولویت شاتر، این دیافراگم است که تغییر می‌کند. هرچند که این موضوع هنگامی‌که نمی‌توانید عمق میدان را تغییر دهید، می‌تواند کمی مشکل‌ساز باشد. حالت برنامه‌ی خودکار تصمیم می‌گیرد که چه چیزی تغییر کند و شما هیچ کنترلی روی عمق میدان ندارید. بنابراین، به‌صورت ایده‌ال، بهتر است AEB در حالت اولویت دیافراگم استفاده شود.
ترجمه اختصاصی صنعت عکاسی
