مجموعه تخصصی صنعت عکاسی
خروجتکنیکها، ترفندها و نکات عکاسی از منظره
نکته اول: استفاده از فیلترهای خنثی و پُلارایزرهای قوی(ND grads and Polarizers)
اغلب عکاسان منظره، برای حل مسأله‌ی نوردهی یا داشتن کیفیتی که رسیدن به آن با نرم‌افزارهای ویرایش نیز سخت است، طیف وسیعی از فیلترها را با خود همراه دارند.
اگرچه عکاسی HDR و ترکیب نوردهی در فوتوشاپ، نیاز به فیلترهای خنثی(ND grads) را در این زمینه کم کرده است، اما هنوز جایگاه این فیلترها در کیف دوربین عکاس، محفوظ است.
فیلترهای خنثی جامد، میزان نور وارده به لنز را کم می‌کنند و سرعت شاتر را برای نوردهی طولانی در عکاسی افزایش می‌دهند.
فیلترهای پُلارایزر، انعکاس از سطح آب و سطوح براق برگ‌ها را کم می‌کنند و کنتراست بین آبی آسمان و سفیدی ابرها را افزایش می‌دهند.
رسیدن به کیفیات بیان شده، با فوتوشاپ نیز به‌سختی قابل دسترس است اما انجام آن با دوربین لذت‌بخش‌تر است.
نکته دوم: سطح‌بندی و تراز کردن خطوط افقی
اغلب اوقات، افق را سطح تراز خود درنظر می‌گیریم. این کار مخصوصاً هنگام عکاسی از دریا برای این‌که آب از کادر بیرون نزند، کاربرد دارد.
صفحه‌ی دوربین شما، حالتی مشبک دارد که از منوی دوربین، می‌توانید آن را فعال کنید تا مطمئن شوید که افق به‌عنوان تراز قرار می‌گیرد و همچنین ممکن است دوربین یک نشانگر تراز الکترونیکی هم داشته باشد که روی تصویر تنظیم می‌شود.
اگر دوربین شما این امکانات را ندارد، از نقاط فوکوس که در صفحه‌ی دوربین به‌صورت ردیفی می‌بینید به‌عنوان یک راهنمای هرچند سخت برای داشتن خط تراز افقی مستقیم استفاده کنید.
نکته سوم: تکنیک فوکوس فراکانونی(Hyperfocal)
نکته‌ی مهم هنگام عکاسی از منظره، توجه به عمق میدان است. اهمیت این موضوع به این خاطر است که در عکاسی منظره نیاز است بیشترین میزان منظره، از جزئیات پیش‌زمینه تا مسافتی که تا افق پیداست را با حداکثر وضوح ممکن، ثبت کرد.
برای افزایش عمق صحنه، دیافراگم‌های کوچک‌تر را انتخاب کنید و به‌صورت تنظیم دستی روی فاصله‌ی فراکانونی فوکوس کنید. این همان نقطه‌ای است که عمق میدان، تقریباً از نصفِ فاصله‌ی نقطه‌ی فراکانونی تا بی‌نهایت ادامه دارد.
فاصله‌ی فراکانونی براساس فاصله‌ی کانونی عدسی و دیافراگمِ مورد استفاده تغییر می‌کند، بنابراین توصیه‌ی ما این است که برای محاسبات مربوط به فاصله‌ی فراکانونی، از اپلیکیشن‌های کاربردی موجود در تلفن‌های هوشمند استفاده کنید.
نکته چهارم: استفاده از عدسی یا لنز بلند
هنگام عکاسی از منظره، استفاده از عدسی با زاویه‌ی باز به اختیار خودتان است، اما یک لنز تله‌فتو(عدسی با فاصله‌ی کانونی زیاد) یکی از لوازم ضروری کیت دوربین یک عکاس خلاق برای عکاسی از منظره است.
لنز تله‌فوتو، نسبت به یک لنز فوق‌‌العاده باز، المان‌ها یا عناصر صحنه را فشرده می‌کند، پیش زمینه و پس‌زمینه را به یکدیگر نزدیک می‌کند.
با استفاده از زوم یک لنز بلند، کوه‌ها به‌هم نزدیک‌تر و درختان جنگل فشرده‌تر به‌نظر می‌رسند.
لنزهای تله‌فوتو، به‌خاطر داشتن زاویه‌ی دید باریک‌تر و کوچک‌تر، نسبت به لنزهای با زاوبه‌ی باز، ترکیب عکس‌های منظره را راحت‌تر می‌کنند. اگر بتوانید صحنه را ساده‌تر کنید، عکس‌های قوی‌تری می‌توانید ثبت کنید.
نکته پنجم: استفاده از دامنه‌ی دینامیکی بالا(HDR)
عکاسی با دامنه‌ی دینامیکی بالا(HDR)، به شما این امکان را می‌دهد که جزئیات را در تمام قسمت‌های تصویر(از سایه‌ها گرفته تا نقاط برجسته) ثبت کنید که به طور معمول نمی‌توانید همه‌ی این جزئیات را در یک عکس معمولی داشته باشید.
عکاسیِ HDR، اساساً به معنی گرفتن عکس‌های مختلف با نوردهی‌های متفاوت است؛ خواه این کار به صورت دستی انجام شود؛ خواه با استفاده از عملکرد نوردهی خودکار DSLR ; سپس بهترین قسمت هر عکس با هم ادغام می‌شوند و یک عکس واحد را به‌وجود می‌آورند.
دی.اس.ال.آرهای نیمه‌حرفه‌ای(DSLR) و جالبی برای برخی دوربین‌ها مانند Canon EOS 5D Mark III و Nikon D800 برای حالت‌های عکاسی HDR ساخته شده‌اند که ادغام عکس‌ها را روی خود دوربین انجام می‌دهند. بااین‌حال، برای کنترل و راحتی بیشتر، از نرم‌افزارهای حرفه‌ای مخصوص این کار مانند MacPhun's Aurora HDR 2017.نیز استفاده کنید.
نکته ششم: مناظری که نیاز به نوردهی طولانی دارند.
استفاده از نوردهی طولانی برای ثبت یک منظره، حرکت هر عنصری را درصحنه به صورت تار و محو ثبت می‌کند. اگر از یک شاتر سریع چندثانیه‌ای استفاده کنید؛ آبشارها، موج‌ها و درختان در روزهایی که باد می‌وزد، همه، حرکات جالبی را به عکس‌های منظره اضافه می‌کنند.
برای رسیدن به نوردهی آهسته و مناسب، معمولاً به دیافراگمی کوچک، ایزوی پایین و نور کم احتیاج دارید. بااین‌حال، در روزهای روشن و آفتابی نیز می‌توانید با استفاده از یک فیلتر خنثی برای لنز(ND)، چنین منظره‌ای را ثبت کنید.
فیلترهایND نقاط قوت بسیاری دارند، هرکدام از آن‌ها به‌طور متفاوت میزان نور ورودی به لنز را کنترل می‌کنند.
فیلترهای ND قوی، مانند فیلترهای لیزری لی(Lee)، به شما این امکان را می‌دهند که حتی در روزهای خیلی روشن هم نوردهی‌های بسیار طولانی داشته باشید و عکس‌های با نوردهی بالا ثبت کنید که به جای ثبت در چند ثانیه، دقایقی طولانی زمان ببرد تا ثبت شوند.
یک فیلترND ده-درجه‌ای مانند Big Stopper یا B+W ND110، به شما این امکان را می‌دهد که یک دریای خروشان را به حالتی نرم و مسطح و لطیف، تبدیل کنید.
نکته هفتم: مناظر شیب‌دار
عکاسی از مناظر شیب‌دار به شما این امکان را می‌دهد که وضوح حاصل از دیافراگم لنزهای بزرگ را با عمق میدان گسترده‌ای که به‌طور معمول با دیافراگم‌های کوچک مرتبط است، ادغام کنید.
این امکان از طریق استفاده از لنزهای مایل‌شونده(Tilt-shift) یا شیب‌دار که هم برای کنترل فوکوس، کج می‌شوند و هم برای اصلاح هر حالت عمودی همگرا تغییر می‌کنند، میسر می شود.
بااین‌حال، با چرخش لنز برای رسیدن به حالتی افقی برای فوکوس، می‌توانید تصاویری را ثبت کنید که حالتی مینیاتوری دارند.
مناظر شیب‌دار قوی، ترکیبی از یک عنصر سخت(مانند قطار، کشتی یا ماشین‌ها) و یک موقعیت ثبت تصویر در ارتفاع بالا هستند که مانند نگاه کردن از بالا به یک سری اسباب‌بازی است که در یک اتاق خواب پخش شده‌اند.
لنزهای شیب‌دار به لحاظ قیمت گران هستند، پس چرا از فوتوشاپ برای ساخت چنین تصاویر مینیاتوری استفاده نکنیم؟ نتایج حاصل از فوتوشاپ هم می‌تواند به همان اندازه مؤثر باشد.
نکته هشتم: مناظر سیاه-سفید
اگر می‌خواهید تصاویری سیاه-سفید از برخی مناظر ثبت کنید، عکس را به‌صورت رنگی بگیرید. با استفاده از تنظیمات کیفیتی عکسRAW نسبت به JPEG، عکس را رنگی ثبت کنید و بعداً با استفاده از نرم‌افزارهای ویرایش عکس مانند Lightroom یا فوتوشاپ، آن را به حالت سیاه-سفید تبدیل کنید.
انجام کار به این صورت، به این معنی است که شما روی تبدیل عکس به سیاه-سفید تسلط کامل دارید، مانند تسلط بر انجام کارهایی از قبیل، کم‌کردن و زیادکردن نور* در برخی قسمت‌ها که نیاز است تیره یا روشن‌تر باشند، ویرایش تون‌های رنگی عکس یا جدا‌کردن بخشی از عکس و دادن رنگ به آن.
حتی اگر عکس را در قالب فرمت RAW ثبت می‌کنید، می‌توانید حالت ثبت عکس تک‌رنگ را در DSLR دوربین خود انتخاب کنید؛ با این‌کار، حتی اگر عکس را رنگی ثبت می‌کنید، می‌توانید حالت سیاه-سفید آن را در صفحه‌ی دوربین خود ببینید.
نکته نهم: عکس‌های پانوراما
چرا به‌جای استفاده از یک لنز با زاویه‌ی باز که بتواند تمام عکس‌ها را در یک فریم جای دهد، از عکس‌های پانوراما استفاده نمی‌کنید؟
اولین قدم برای ثبت تصویری پانوراما، ثبت تصاویری سری و متوالی به صورت اورلپ(دارای قسمتی که با عکس قبلی هم پوشانی دارد) با دوربینی است که در حالت عمودی ثابت شده است. این کار به شما تصویر پانورامایی بسیار بزرگ‌تر از حالتی را می‌دهد که فقط از حالت افقی دوربین برای ثبت تصویر استفاده می‌کنید.
هرچند که سه‌پایه‌های مخصوص ثبت تصاویر پانوراما نیز وجود دارد، اما استفاده از آن‌ها همیشه ضرورت ندارد؛ مخصوصاً هنگامی‌که از نرم افزاری استفاده می‌کنید که عکس‌های پانوراما رو به صورت خودکار می‌چرخاند و با عکس قبل و بعد هماهنگ می‌کند. مخصوصاً آخرین ورژن از اپلیکیشن ترکیب تصاویر فوتوشاپ به‌این‌منظور طراحی شده است.
هنگامی‌که عکس‌هایی برای ترکیب و رسیدن به یک عکس پانوراما ثبت می‌کنید، از تنظیمات دستی برای نوردهی، فوکوس وWB یا تعادل سفیدی در عکس استفاده کنید تا برای هماهنگی تمام عکس‌ها با هم خیالتان راحت باشد.
نکته دهم: عکس‌های مادون قرمز
هرچند که می‌توانید حالت مادون قرمز را در فوتوشاپ هم به عکس اضافه کنید، اما هیچ مشکلی با ثبت آن از طریق دوربین وجود ندارد. مناظر مادون قرمز، می‌توانند به صورت سیاه-سفید، اما با القای حس و نگاهی متفاوت نیز ثبت شوند.
برای داشتن بهترین عکس‌ها در این زمینه، می‌ارزد که یک DSLR قدیمی را به مادون قرمز تبدیل کنید. هنگامی‌که این تبدیل را انجام می‌دهید دیگر برای عکس‌های رنگی معمولی نمی‌توانید از آن دوربین استفاده کنید؛ اما این‌کار بسیار راحت‌تر از استفاده از فیلترهای IR برای دوربینی است که به این حالت تبدیل نشده است.
نکته یازدهم: مناظر مینیمال
معمولاً اغلب عکس‌های سیاه-سفید، مربع شکل هستند و با کمک فیلترهای ND شناخته می‌شوند. تصاویر مربوط به مناظر مینیمال، بیشتر مرتبط با چیزهایی‌ست که خارج از کادر قرار می‌دهید تا چیزهایی که درون تصویر باقی می‌گذارید.
زوم‌های تله‌فوتو، به شما کمک می‌کنند تا جزئیات جالب را درون کادر قرار دهید که به خلق تصاویر مینیمالی عالی منجر می‌شوند. به دنبال تک‌درخت‌ها، ابرهای تکی و صخره‌های جدا افتاده، مه، برف و آسمان صاف باشید؛ این موارد زمینه‌ی مناسب برای ثبت این نوع از تصاویر را فراهم می‌کنند.
ترجمه اختصاصی صنعت عکاسی
