مجموعه تخصصی صنعت عکاسی
خروجاصول پایه برای دوربین دیجیتال
1- تنظیمات دوربین
2- حسگر تصویر
از آغاز دوران عکاسی، دوربین‌ها تصاویر را روی صفحات شیشه‌ای و یا بر روی فیلم ثبت می‌کردند. امروزه دوربین‌های دیجیتال تصاویر را روی قطعه‌ای هوشمند به نام حسگر تصویر(image sensor) ثبت می‌کنند که حاصل تکنولوژی عصر جدید است. این حسگر تصویر، از میلیون‌ها دیود نوری حساس به نور تشکیل شده است که روی یک شبکه قرار گرفته‌اند؛ هر دیود نوری، بخش کوچکی از تصویر را به‌عنوان یک متغیر عددی ثبت می‌کند که مربوط به یک سطح روشنایی خاص است که پس از آن برای ایجاد تصویر استفاده می‌شود. حس‌گرهای تصویر چه از نوع CCD و چه از نوع CMOS، از یک دوربین به دوربینی دیگر متفاوت هستند، اما اساس همه‌ی آن‌ها یکسان است. هنگام خرید یک دوربین باید به اندازه‌ي سنسور توجه بیشتری کرد زیرا از عدد مگاپیکسل مهم‌تر است و شمارش تعداد مگاپیکسل نباید در اولویت باشد، چرا که اندازه‌ی حسگر مهم‌تر از تعداد پیکسل‌ها است.
3- لنزهای دوربین
لنز، یک عنصر نوری ساخته شده از شیشه، پلاستیک با کیفیت بالا یا سرامیک است که نور را جذب می‌کند و آن‌را روی یک نقطه‌ی کانونی روی صفحه‌ای مات که از طریق یک لنز جمع‌کننده درون دوربین قرار می‌گیرد، جمع می کند. اگر به دنبال استفاده‌ی آسان هستید، می‌توانید از دوربین‌هایی که «با یک اشاره عکس می‌گیرند» (point-and-shoot) و لنزهای ثابت دارند استفاده کنید. بااین‌حال، اگر نگران کیفیت عکس هستید، بهتر است روی یک دوربین دیجیتال (DSLR) SLR با لنزهای قابل تعویض سرمایه‌گذاری کنید. لنزهای قابل تعویض به شما این امکان را می‌دهند که کنترل بیشتری روی عکس‌ها داشته باشید و نسبت به دوربینی که «با یک اشاره عکس می‌گیرد»، امکان خلاقیت بیشتری داشته باشید. در کل، دوربین‌های DSLR عکس‌های حرفه‌ای‌تری می‌گیرند.
4- حالت‌های دوربین
دوربین‌های DSLR حالت‌های عکس‌برداری متنوعی دارند که در خصوص تصمیم‌گیری خودکار دوربین، به شما کمک می‌کنند. خوشبختانه این دوربین‌ها حالت نیمه‌خودکار و دستی نیز دارند که برای کاربردهای فنی‌‌تر و خلاقانه‌تر امکان کنترل بیشتری به شما می‌دهند. دوربین در حالتPROGRAM، اکسپوژر را تنظیم می‌کند اما عکاس، خود نیز می‌تواند تعادل رنگ سفید، ISO، فوکوس و نورسنجی را انجام دهد. دو حالت نیمه‌اتوماتیک وجود دارد: ۱) عکاسی با اولویت شاتر (TV) که در آن عکاس سرعت شاتر را تنظیم می‌کند و دوربین اندازه دریچه دیافراگم (aperture) را تعیین می‌کند. عکاسی با اولویت شاتر به عکاس این امکان را می‌دهد که ثبت حرکت را کنترل کند. ۲) اولویت دریچه (AV) که در آن عکاس اندازه‌ی دریچه‌ی دیافراگم را انتخاب می‌کند و دوربین سرعت شاتر را به صورت خودکار تعیین می‌کند. اولویت دریچه به عکاس این اجازه را می‌دهد که عمق میدان (Depth of field) را کنترل کند.
5- فلش داخلی
فلاش داخلی در تمام دوربین‌های دیجیتال موجود است. محاسبه‌گر دوربین، نیاز به فلش را مطابق با اندازه‌گیری میزان اکسپوژر، فوکوس و سیستم زوم تعیین می‌کند. در دوربین‌های کامپکت (compact cameras) فلش داخلی کاملاً با شاتر هماهنگ است اما کنترل زمان‌بندی و شدت نور فلش دشوار است که این مورد خود می‌تواند منجر به عکس‌های بی‌رنگ‌و رو نیز بشود. دوربین‌های DSLR دارای فلش‌های بازشونده (pop-up flash) هستند که می‌توانند به شیوه‌های مختلف با شاتر هماهنگ شوند؛ علاوه‌براین، شدت نور را هم می‌توان براساس کلیت نور صحنه تغییر داد. دوربین‌های DSLR امکان استفاده‌ی بهتر و هنری‌تری از فلش را به عکاس می‌دهند.
6- نمایاب(سیستم مشاهده)
اکثر دوربین‌های دیجیتال دارای دو سیستم مشاهده هستند؛ یکی نمایاب اُپتیکال و دیگری نمایاب الکترونیکی (نمایش‌گر ال.سی.دی). درحالی‌که هر دو سیستم به شما چیزی را نشان می‌دهند که لنز آن‌را می‌بیند، اما نمایاب الکترونیکی می‌تواند چیزهای دیگری در مورد طبیعت عکس دیجیتال‌تان به شما بگوید. یکی از برتری‌های نمایاب الکترونیکی نسبت به نمایاب اُپتیکال در تعیین تعادل رنگ است. نمایاب الکترونیکی می‌تواند به شما نشان بدهد که کدام نقاط از تصویر در معرض نور بیش از حد خواهند بود (تا اگر مایل هستید آن‌ها را جبران کنید). نکته با ارزش این است که شما این اطلاعات را به‌موقع متوجه خواهید شد. نمایاب اُپتیکال شما را مستقیماً به دنیای مکانیکی دوربین می‌برد و شاید می‌خواهد حس بهتری از ترکیب عکس بدهد، چرا که شما دقیقاً همان چیزی را می‌بینید که لنز می‌بیند، نه یک تقریب الکترونیکی از آن را.
ترجمه اختصاصی صنعت عکاسی
