مجموعه تخصصی صنعت عکاسی
خروجفرمتهای مختلف فایل عکس
مقدمه
شما عکس‌های خود را گرفته‌اید، حالا این عکس‌ها کجا می‌روند؟ درواقع تصاویر روی کارت حافظه‌ی دوربین قرار می‌گیرند؛ اما سؤال مهم‌تر این است که «چه تعداد عکس را می‌توانیم روی کارت یا روی هارد کامپیوتر خود ذخیره کنیم؟ پاسخ این سؤال یک موضوع اساسی را مطرح می‌کند و آن کیفیت عکس است.عکس‌ها با فرمت‌های مختلفی ذخیره می‌شوند که هرکدام از آن‌ها بخشی از جزئیات عکس را دربرخواهند داشت و بخشی را دور خواهند ریخت. ماهیت فشرده‌سازی به این معنی است که اطلاعاتی که موردنیاز نیستند و قابل صرف‌نظر هستند را حذف می‌کند. سه فرمت اصلی عکس دیجیتال، JPEG، TIFF و RAW هستند.
1- فشرده‌سازی فایل
اساساً فشرده‌سازی فایل به دو روش انجام می‌شود: بدون اتلاف (lossless ) و اتلاف‌دار (lossy). الگوریتم فشرده‌سازی بدون اتلاف، هیچ اطلاعاتی از عکس را حذف نمی‌کند و روشی کارآمد برای ارائه‌ی عکسی است که کیفیت اصلی آن حفظ شده است. از طرف دیگر، الگوریتم فشرده‌سازی اتلاف‌دار، حجم فایل را کم می‌کند و تا حدودی روی کیفیت عکس تأثیر می‌گذارد.
2- فایل عکس JPEG
فرمت JPEG که مخفف عبارت Joint Photographic Expert Group است، رایج‌ترین فرم ذخیره‌ی عکس است. هنگامی‌که از این فرمت برای ذخیره‌ی عکس استفاده می‌شود، عکس‌های بیشتری روی کارت ذخیره می‌شوند و به لحاظ ذخیره روی دوربین و ویرایش بعدی، سریع‌تر دریافت می‌شوند. هرچند که این فرمت، بین سه فرمتی که مطرح شد، شاید بدترین آن‌ها باشد، زیرا الگوریتم فشرده‌سازی آن بسیاری از اطلاعات عکس را نادیده می‌گیرد که هنگام خارج کردن عکس از حالت فشرده، امکان بازیابی آن‌ها وجود ندارد. فرمت JPEG، معمولاً با نسبت‌های 1:10 تا 1:20 فشرده‌سازی می‌کند که این نسبت‌هاکمترین میزان کاهش کیفیت عکس را درپی دارد. شما می‌توانید با تنظیم میزان فشرده‌سازی، کیفیت و حجم نهایی عکس را کنترل کنید. فشرده‌سازی JPEG، اطلاعات زیادی را از بین می‌برد که پردازش‌های بعدی عکس شامل اصلاح رنگ، وضوح و افزایش سایز عکس را دشوار می‌کند. علاوه‌براین، تصویری که ویرایش شده و مجدداً ذخیره شده هم به میزانی کیفیت خود را از دست می‌دهد و هر بار ویرایش و ذخیره‌ی مجدد، کیفیت را مجدداً کاهش می‌دهد. فرمت JPEG، برای بسیاری از کاربردهای عکاسی دیجیتال مناسب است و بنابراین فرمت محبوبی بین عکاسان است؛ زیرا فایل‌های کم‌حجمی هستند که برای بیشتر موارد عکاسی دیجیتال مناسب است.
3- فایل عکس TIFF
فرمت TIFFمخفف عبارات Tagged Image File Format است و به‌این‌دلیل که فرمتی بسیار انعطاف‌پذیر و از الگوریتم فشرده‌سازی بدون اتلاف استفاده می‌کند، فرمت استاندارد برای عکاسی محسوب می‌شود؛ بنابراین عکس هنگام فشرده‌سازی کاهش کیفیت ندارد. این توانایی برای ذخیره‌ی اطلاعات عکس در یک فرمت بدون اتلاف، آن را بسیار کاربردی می‌کند. این فرمت برخلاف فرمت JPEG، بدون از دست رفتن کیفیت، ویرایش و مجدد ذخیره می‌شود. علاوه براین، هنگام استفاده از پردازشگری مانند نرم‌افزار فوتوشاپ، به لایه‌های ویرایش‌شده و ذخیره شده دسترسی دارید. دو نوع فرمت TIFF وجود دارد، فرمت 16-bit و فرمت 8-bit؛ که نوع شانزده بیتی، امکان ویرایش بیشتر عکس را به شما می‌دهد(مانند saturation، brightness، contrast و…) و نوع هشت بیتی، برای آرشیو کردن و چاپ کردن مناسب‌تر است؛ زیرا هر کاری که تا کنون روی عکس انجام داده‌اید (لایه‌ها) را حفظ کرده ولی با حجم کمتری ذخیره می‌کند. به‌طورکلی، فایل‌های TIFF، حجیم‌تر هستند و به‌راحتی برای هر عکس، حجمی حدود 48MB را باید درنظر بگیرید. اما این افزایش حجم برای چاپ در ابعاد بزرگ مناسب است. یکی از جنبه‌های منفی این فرمت این است که اغلب دوربین ها مستقیماً با این فرمت عکس نمی‌گیرند.
4- فایل عکس RAW
فرمت RAW دقیقاً مانند اسم خودش است؛ خام، بدون پردازش و بدون هیچ دست‌کاری. می‌توان به آن به چشم نگاتیو تصاویر دیجیتال نگاه کرد؛ زیرا همان کاری را می‌کند که نگاتیو در عکاسی آنالوگ می‌کرد. درست مانند نگاتیو‌ها، این فایل‌ها نیازمند فرایندی برای ظهور هستند(معمولاً به فرمت‌هایTIFF یا JPEGتبدیل می‌شوند). همچنین این فایل‌ها، مانند نگاتیوهای فیلم دامنه‌ی مکانیکی وسیعی دارند. پس بااین‌حال، چرا باید عکسی با فرمت RAW گرفت؟ این فرمت زمانی برای عکس انتخاب می‌شود که شما قصد دارید ویرایش‌های ثانویه‌ی زیادی را روی آن اعمال کنید. برای مثال، هنگامی‌که در منزل زیر نور تنگستن عکس می‌گیرید، اگر عکس با فرمت JPEG ذخیره شده باشد و شما فراموش کرده باشید که حالت تعادل رنگ سفید را تنظیم کنید، بیشتر اطلاعات مربوط به رنگ از بین می‌رود و امکان بازگشت اطلاعات ازدست رفته وجود ندارد، ویرایش مشکل است و درنهایت عکس شما به رنگ زرد یا نارنجی خواهد بود که عکس مطلوبی نیست. اما اگر چنین عکسی را با فرمت RAW ذخیره کنید، تمام داده‌های مربوط به رنگ موجود هستند، می‌توانید تصویر و تعادل رنگ سفید را بازیابی کنید و به تصویر دلخواهتان برسید.
جمع‌بندی
حال ممکن است از خود بپرسید، کدام فرمت را باید انتخاب کنید؟ این تصمیمی است که براساس نیازهای موقعیت عکاسی‌تان باید بگیرید. این تصمیم چیزی بیشتر از درنظرگرفتن حجم فایل است و بیشتر به میزان پردازش و ویرایش ثانویه‌ای که می‌خواهید انجام دهید بستگی دارد. نکته‌ای که در مورد فرمت RAW لازم است بدانید این است که این فرمت هیچ استانداردی ندارد و هر دوربین به سبک خودش فایل را به فرمت RAW ذخیره می‌کند. عکاسان حرفه‌ای از فرمت RAW استفاده می‌کنند زیرا باید بتوانند تغییرات نامحدودی را برای رسیدن به منظور مشتری یا حتی خودشان اعمال کنند. شما با کامپیوتر می‌توانید بهترین و حرفه‌ای‌ترین نتیجه را از فرمت RAW بگیرید. علاوه‌براین، ماهیت پردازش فایل‌های RAW به شما این اجازه را می‌دهد که فایل شما همیشه برای ویرایش با نرم افزارهای بعدی که به بازار می‌آیند باز باشد. درحالی‌که فرمت JPEG که یکی از گسترده‌ترین فرمت‌های عکس به شمار می‌رود، امکان ذخیره‌ی عکس با حجم کم و کیفیت مناسب را فراهم می‌آورد. فرمت‌های TIFF و RAW، حجم بیشتری دارند اما کیفیت فوق‌العاده‌ای دارند که توسط بسیاری از عکاسان حرفه‌ای ترجیح دارد.
ترجمه اختصاصی صنعت عکاسی
