مجموعه تخصصی صنعت عکاسی
خروجنحوهی استفاده از نورسنج در عکاسی
مقدمه
نورسنج، یکی از ابزارهای مهم و کلیدی در حرفه‌ی عکاسی است. این آیتم ضروری، اطلاعات دقیقی درمورد نوردهی به شما می‌دهد تا بتوانید نوردهی صحیح را تنظیم کنید؛ که درجه‌ی بالای +1.5 نور بیش‌ازحد و زیر -2 کم‌نور تلقی می‌شود. این موضوع یک انتخاب خلاقانه است که باید دقیق کنترل شود تا کیفیت هنری و زیبایی‌شناختی که مد نظر شماست حاصل شود. برای اندازه‌گیری دقیق میزان روشنی یک صحنه، باید بدانید چگونه این کار را انجام دهید. سنجش‌گری که درون دوربین قرار دارد، در بسیاری از شرایط روشنایی(اگر بیش‌ازحد سفید یا سیاه باشد) ممکن است دچار اشتباه شود. نورسنجهای دستی، مشکلات مربوط به سنجش‌گر دوربین را کم می‌کنند و به شما امکان کنترل بهتری در این زمینه می‌دهند.
1- نورسنج دستی
نورسنج دستی، وسیله‌ای است که نورهای اتفاقی(یا نور محیطی) و نور بازتابی(همان نوع سنجش نوری که سنجش‌گر روی دوربین انجام می‌دهد) را از طریق یک سلول عکس که به شدتِ نور واکنش نشان می‌دهد، اندازه می‌گیرد. کاری که شما باید انجام دهید این است که ایزو(و در بعضی مواقع سرعت شاتر) را تنظیم کنید و درجات f(یا در بعضی مدل‌های قدیمی‌تر فوت کندل(شمع فوت)) را بخوانید تا بتوانید دوربین را برای یک نوردهی ایده‌آل و دقیق تنظیم کنید.
2- نورسنج چگونه کار می‌کند؟
یک نورسنج دستی با نورسنجی از طریق لنز دوربین(TTL meter) یا نورسنجی نقطه‌ای، باوجود این‌که هردو نور بازتابنده را اندازه‌گیری می‌کنند، متفاوت است. H-H LM، نوری که روی سوژه(به صورت اتفاقی) می‌افتد یا نوری که از یک جسم منعکس می‌شود را اندازه می‌گیرد. H-H LM می‌تواند میدان دیدی بسیار کم‌عرض(گاهی به اندازه‌ی یک درجه) داشته باشد که خواناترین نور ممکن را به شما می‌دهد. با نورسنجی از طریق لنز دوربین(TTL) نمی‌توانید این محدوده‌ی کم‌عرضِ نوردهی را حتی زمانی‌که نور به صورت نقطه‌ای داده می‌شود(بین 3 تا 5 درجه) داشته باشید. در برخی از انواع H-H LM، نگه‌داشتن دکمه، نوردهی پیوسته‌ای را ایجاد می‌کند تا بتوانید تغییر نور از یک مکان به مکانی دیگر(حتی در حد چند اینچ) را هم ببینید. ممکن است زمانی به این دقت نیاز داشته باشید که در حال رؤیاپردازی روی یک طرج پیچیده‌ی نوری در استودیو هستید یا سعی می‌کنید بهترین حالت EV را برای درخشان‌ترین نورها یا تاریک‌ترین سایه‌ها تعیین کنید.
3- نحوه‌ی استفاده از نورسنجهای دستی
دو ضمیمه روی نورسنج دستی شما وجود دارد، اولی یک دیسک تخت و دیگری یک نیمکره است. برای انجام کار، فقط دیسک را بچرخانید و سلول اندازه‌گیری را مستقیماً درجهت موضوعی که می‌خواهید دستگاه نور را بخواند، نگه دارید. نیمکره برای نورهای عمومی استفاده می‌شود. نیمکره را روی سلول اندازه‌گیری بچرخانید و نورسنج را جلوی سوژه نگه دارید تا نور در همان مسیر که به سوژه می‌تابد، روی نیمکره هم بتابد. مطمئن شوید که نیمکره به‌سمت لنز دوربین باشد تا بتوانید ایده‌ای بهتر نسبت به چیزی که حس‌گر تصویر دوربین پیشنهاد می‌دهد، داشته باشید.
4- نورسنجهای عمومی درمقابل نورسنجهای بازتابی
نورسنجی عمومی با نورسنج دستی، میزان نوری که روی سوژه می‌تابد را اندازه می‌گیرد، درحالی‌که نورسنج بازتابی، نوری که از سطح یک موضوع بازتاب می‌شود را اندازه می‌گیرد. نگه‌داشتن مستقیم نورسنج عمومی در معرض نوری که روی سوژه می‌تابد، اهمیت دارد. به‌عنوان مثال، اگر سوژه در نور خورشید و هنگام ظهر ایستاده باشد، نور عمومی در قسمت چانه با نوری که روی بینی می‌تابد بسیار متفاوت خواهد بود. در مقابل، یک نورسنج بازتابی به سوژه اشاره دارد و نوری که از موضوع بازتاب می‌شود را اندازه می‌گیرد. تفاوت اصلی در این دو نوع اندازه‌گیری این است که نور بازتابی ویژگی‌های سطحی که شما می‌سنجید در خود دارد؛ مثلاً یک ژاکت بنفش حتی اگر یک نور قوی به آن بتابد، با میزان نوردهی کم‌تر خوانده می‌شود. در این مورد، نورسنج بازتابی دقیق اندازه‌گیری نمی‌کند و شما اگر از این وسیله برای خواندن نور استفاده کرده‌اید تا بتوانید نقطه‌ی f را تنظیم کنید، باید بقیه‌ی بخش‌های تصویر را بیش‌ازاندازه نور بدهید. درحالی‌که نورسنج عمومی، توان دقیق منبع نور را اندازه می‌گیرد و خوانایی بهتری از نور را ارائه می‌دهد.
محدوده‌ی دینامیکی
محدوده‌ی دینامیکی، محدوده‌ای در زمینه‌ی نقطه‌ی f است که بین سفیدترین نقطه‌ی سفید و سیاه‌ترین نقطه‌ی سیاه صحنه‌ای که از آن عکس می‌گیرید، اطلاق می‌شود. نقطه‌ی متوسط محدوده‌ی دینامیکی همیشه روی خاکستری 18% است که هر نورسنج از آن به‌عنوان نقطه‌ی راهنما برای نورسنجی بهینه استفاده می‌کند. این محدوده‌ی دینامیکی، به‌عنوان عرض(latitude) درنظر گرفته می‌شود. اغلب دوربین‌های دیجیتال 7 یا 8 نقطه‌یf از عرض دارند، بنابراین 4 درجه در بالا و 4 درجه زیر خاکستری 18% خنثی وجود دارد. این موضوع اهمیت دارد که عکاسی دیجیتال هم مانند عکاسی شفاف/اسلاید درک شود، زیرا محدودیت‌های قابل توجهی برای محدوده‌ی دینامیکی حس‌گر تصویر(یا قطعه‌ی فیلم) وجود دارد. آنچه شما کشف می‌کنید این است که بهترین شات ممکن است 1-1/3 درجه بیشتر از حد یا 3 درجه کم‌تر از حد باید نوردهی شود. اگر ناآگاهانه از نورسنج بهره ببرید، نوردهی صحیح را برای عکس از دست خواهید داد. این مثال ارزش براکت‌گذاری(bracketing) در نوردهی را نشان می‌دهد.
6- کارت‌های خاکستری 18%
شما می‌توانید کارت‌های خاکستری 18% را برای تعیین دقیق محدوده‌ی دینامیکی دوربین خود تهیه کنید. این یک روند پیچیده است که اولین‌بار توسط آنسل آدامز(Ansel Adams) مطرح شد و سیستم ناحیه‌ای(Zone System) نام گرفت که به شما امکان درک مؤثرتر از چگونگی کارکرد کارت خاکستری 18% به‌عنوان مرکزی خنثی در محدوده‌ی دینامیکی می‌دهد. اما اساساً، 18% در تونالیته، خنثی محسوب می‌شود به‌گونه‌ای که اگر ارزش نوردهی را روی 18% تنظیم کنید، بیشترین جزئیات سایه و درخشانی را خواهید داشت.
جمع‌بندی
صرف‌نظر از سیستم اندازه‌گیری ماتریسی 9 یا 12 نقطه‌ای که آخرین و بزرگ‌ترین DSLR را به ارمغان می‌آورد، استفاده‌ی مؤثر از H-H LM دقیق‌ترین خوانایی در نور(و تنظیم نور) را فراهم می‌کند تا پاسخ‌گوی دید خلاقانه‌ی شما باشد. تمام نورسنج‌ها به‌دنبال یافتن خاکستری 18% به‌عنوان نقطه‌ی معیار هستند، اما این لزوماً بهترین نوردهی برای اهداف شما نیست. به‌خاطر داشته باشید که یک عکس با نوردهی اشتباه می‌تواند سایه‌ی لطیف و جزئیات درخشندگی نور را از دست بدهد و بازیابی اطلاعات ازدست رفته در عکاسی دیحیتال(حتی با فوتوشاپ) تقریباً غیرممکن است. بنابراین ترفند عکاسی دیجیتال برای کنترل بیشتر روی نوردهی این است که نقاط برجسته را به‌نمایش بگذارید(مشابه کاری که با اسلاید فیلم انجام می‌دهید). هنگامی‌که می‌خواهید عکس‌هایتان در معرض نوردهی صحیح قرار بگیرند، برای تهیه‌ی نورسنج دستی اقدام کنید.
ترجمه اختصاصی صنعت عکاسی
